Bolivia: warme jassen en bikini's

13 oktober 2017 - Copacabana, Bolivia

Dag 11: 13 okt, Isla del Sol to Copacabana

"We zijn alweer een tijdje onderweg. Een paar kilometers, avonturen en nieuwe ontmoetingen rijker. Op dit moment lig ik gestrekt op mn eigen bankje in de boot van Isla del Sol terug naar Copacabana. Achter mij ligt Rommie eveneens gestrekt. Ze voelt zich aardig naar de getver, want sinds gisteravond gaat het niet helemaal 100. Waarschijnlijk een griepie, misschien iets verkeerds gegeten. Hoe dan ook: vreselijk.

Ons Isla del Sol verhaal is wat minder magisch afgelopen dan verwacht. Ik zal even in detail treden, altijd leuk. Vanaf La Paz pakten we gisterochtend in de vroege uurtjes een bus (die 'maar' 4 uur duurt) naar Copacabana. Een stadje die menig mens herkent van de gelijknamige hitsingle uit de jaren '70. Leuk feitje: de reis kan prima 1,5 korter duren als de Bolivianen een brug zouden bouwen over het meest nauwe stukje van het Titicaca meer, maar hier is zeker geen sprake van. In plaats daarvan rijden ze een enorme dubbeldekker toeristenbus op een zeer wankel vlotje en varen deze naar de overkant. Dit ziet er inderdaad net zo ongelofelijk uit als dat het klinkt. In Copacabana stappen we gelijk in een zee van toerisme en boeken we snel de boot naar het eilandje van de zon (Isla del Sol) dat in het Titica meer ligt. Ook kopen we gelijk 2 nachtbus tickets naar Cusco voor de avond erop. Aan het einde van weer een boottochtje van 1,5 uur, zetten we voet aan wal. Opeens oppert Rommie: 'Mir, had ik niet iets gezegd tegen je over dat we hier niet konden pinnen?' .. Tja, ik had de financiën toch al uit handen gegeven want dat rekenen is niet mijn sterkste kant. Door deze gemakzucht had ik me daar dan ook totaal niet meer mee bezig gehouden. Tegelijk slaat er een lichte paniek bij ons in, hoeveel cash hebben we nog? Oké, precies genoeg om het hostel te betalen en de boot terug. Eten zit er niet echt meer in. We lachen onszelf keihard uit; wat ongelofelijk typisch. Gelukkig waren er 2 Engelse meisjes zo lief om ons hun laatste cash te geven; zij gingen weer terug naar het vaste land. Met minimaal geld begonnen we aan de ENORME klim omhoog, want het goedkoopste hostel zit natuurlijk helemaal bovenaan. Gelukkig tilden 2 ezeltjes onze grote backbacks, thank god. 1,5 km stijl omhoog op ongeveer 3 km hoogte is me nogal wat, maar het uitzicht was het zeker waard. We gaan ergens het goedkoopste op het menu eten en verder genieten van een prive kamer. Dan komen we erachter dat de wc niet doorspoelt en de douche koud is, matig. Ook begint het te onweren en opeens, zo voelt het, te vriezen in onze kamer. Zeker voor Rommie was dit geen optimale nacht. De ochtend gebruik ik om in hakkelend Spaans te vragen of we later mogen uitchecken, Rommie kan dan nog even tukken. Zelf besteed ik mijn tijd deze ochtend om nog wat verder omhoog te wandelen en een fantastisch uitzicht over het hele eiland in me op te nemen. Wauw!

Haha man, een heel verhaal dus weer. At the moment terug naar Copacabana, waar Rommie direct in bed duikt en ik ga proberen onze nachtbus tickets naar morgen te verzetten. Komt allemaal goed!

Te bedenken dat dit allemaal in 1,5 dag gebeurde, vergeet ik bijna de overige dagen te beschrijven. Junglelife!

Na 2 nachten in nachtbussen en een dag toeristisch doen in het prachtige Uyuni, zijn we kapot. De zoutvlaktes van Uyuni zijn overigens ongeveer zo groot als heel België, werd ons verteld. Indrukwekkend! Enfin, we kijken uit naar het hostel met zwembad in 34 graden. Eerst nog even een erg gammel, maar geweldig vliegtuigje in om binnen 40 minuten langs besneeuwde bergtoppen toppen te vliegen en vervolgens te landen in een tropisch jungle klimaat. Bolivia, wat een bizar (maar prachtig) land! Aangekomen in Rurrenabaque ontmoeten we Cathal (Irish), Manon (French) en Michal (Slovakia) waar we die volgende dag mee de pampas tour gingen doen. Ja, het is altijd erg leuk om nationaliteiten te noemen ;)! Een erg gezellig groep, waarmee we een fantastische 3 dagen hebben beleefd! Opgesomd wat we hebben gezien: krokodillen, aapjes, toekan, flamingo, piranha's, anaconda, turtles, roze dolfijnen, capibara's, een paar verdwaalde kikkers in de badkamer en enorm veel vogels. Top! Het eten was overigens elke maaltijd een feest, jammmm. Ook de piranha's waren erg smakelijk! Ik was aardig blij verrast dat de mosquito's zich erg afwezig hielden, zeer aangenaam. Verder hadden Rommie en ik zonder het te weten een prive kamer met eigen wc en douch geboekt, wat ik ook absoluut als zeer prettig ervaarde (de rest moest namelijk een lange weg naar buiten voor een nachtelijk wc bezoekje).

Kortom; wat hebben we toch weer veel geweldigs meegemaakt! Ik kijk overigens wel erg uit naar Cusco, Peru. Dit schijnt een geweldige stad te zijn, dus we wilden hier wel een weekje blijven. Zeker omdat je ook veel activiteiten vanuit Cusco kunt doen. Ik kreeg zojuist een berichtje van Marius, die we de eerste dagen in La Paz hebben ontmoet. Hij werkt nu blijkbaar voor een tijdje in het Wild Rover hostel in Cusco, waar wij ook heen wilden. Erg leuk, die zien we daar dus weer. Erg veel zin in de komende dagen dus, maar nu eerst even alles in Copacabana fixen!"

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

4 Reacties

  1. Gea Rutgers:
    22 oktober 2017
    Beterschap Mirte!!! Ik hoop dat ik snel weer van je enthousiaste verhalen kan genieten! Heel veel sterkte!
  2. Hanneke:
    23 oktober 2017
    Hé Mirte, dit is natuurlijk niet wat je je hebt voorgesteld van je reis. Beterschap hoor en veel sterkte!!!! Hoop dat je weer snel op de been bent.
  3. Esther:
    25 oktober 2017
    Lieve mirte. Wat naar allemaal. Hoop dat Gauw weer opknapt. Liefs van ons en een dikke knuffel. Groetjes jan-dirk en Esther
  4. Mirte Houwing:
    28 oktober 2017
    Thanks allemaal, ben weer beter en je kan er alles over lezen in de volgende update ;)!